چه مسخره! من اراده ای ندارم که بخواهم آن را کنترل کنم!

تو هم فکر می کنی که ضعف اراده داری و اگر یک اراده قوی داشتی دیگر لازم نبود آن را کنترل کنی.

برعکس تو یک اراده قوی داری ولی

اراده خودت را در مسیر درست به حرکت در نمی آوری!

وقتی اراده خودت را در مسیر درست به حرکت در نمی آوری،

در واقع داری آن را به یک هیولای رام نشدنی تبدیل می کنی!

لازم است زودتر اقدام کنی و نگذاری اراده قوی تو به یک هیولای رام نشدنی تبدیل شود.

تنبلی یا کار کردن

مثلا به جای اینکه اراده خودت را خرج کار کردن کنی،

به خودت تکانی نمی دهی و تنبلی را انتخاب می کنی،

یعنی اراده قوی خودت را خرج تنبلی می کنی!

کارهایی که باید امروز انجام دهی به فردا موکول می کنی،

کارهایی که باید فردا انجام دهی به پس فردا موکول می کنی،

کارهایی که باید پس فردا انجام دهی به جمعه می اندازی،

و جمعه هم می گویی ولش کن بابا امروز روز استراحت من است!

فردا شنبه است و از شنبه استارت قوی می زنم.

اینجاست که اراده قوی تو از کنترل تو خارج شده است و تو به صورت کاملا غیرارادی خودت را به دست هیولای اراده سپرده ای!

هیولای اراده قوی تو فقط با کارهای ارادی درست رام می شود!

لاغری یا چاقی

دوست داری وزن خودت را کم کنی ولی هر هفته روی ترازوی دیجیتالی که خریدی می روی و می بینی نه تنها هیچ تغییر نکرده ای بلکه چند کیلویی هم اضافه کرده ای!

سراغ کارشناسان تغذیه می روی، سراغ کلاس های ورزشی می روی، سراغ رژیم غذایی می روی،

ولی دست از پا درازتر برمی گردی و هیچ نتیجه ای نمی گیری.

یک تبلیغ تلویزیونی یا ماهواره ای یا اینستاگرامی یا تلگرامی می بینی که

به تو قرص ها، کپسول ها، چسب ها، دمنوش ها و هزار جور کوفت و زهرمار دیگر معرفی می کنند!

آن ها فقط دلشان به حال تو می سوزد و اصلا نمی خواهند که جیب شان را پر کنند! 🙂

خُب کاملا معلوم است گول تبلیغات آن ها را می خوری و آن ها هم جیبت را خالی می کنند!

دوباره می بینی شکم تو هیچ تغییری نکرده است!

این بار با یک جراح شکم آشنا می شوی که به تو قول می دهد اگر شکمت را به دست تیغ های او بسپاری،

خیلی راحت چربی های اضافه شکمت را می بُرد و تو از فردا مانکن می شوی!

کارگر یا پزشک

دوست داری پزشک شوی و می دانی که باید سخت تلاش کنی و درس بخوانی تا به جایگاهی که دوست داری برسی

ولی خوشگذرانی و تفریح با دوستانت را انتخاب می کنی و در آخر مجبور می شوی شب و روز کار کنی تا شکم خودت و زن و بچه ات را سیر کنی.

حرف من هیچ ارتباطی با موضوع انسانیت ندارد و منظورم انتخاب هدف و رسیدن به خواسته هاست.

و خدای ناکرده اصلا قصد کم ارزش کردن تلاش و زحمت کارگران عزیز را ندارم.

اگر کارگر هستی یک لحظه کلاه خودت را قاضی کن!

اگر این همه تلاش و زحمتی که الان داری، سال ها قبل داشتی و به موقع اراده خودت را کنترل می کردی الان چه اتفاقی می افتاد؟

کنترل اراده قوی یا رام کردن هیولای قوی!

چشم هایت را ببند و برگرد به زمانی که یک بچه دبیرستانی بودی، یا زمانی که یک دانشجو بودی،

صبح از خواب بیدار شدی و بعد از توالت رفتن و شستن دست و رویت، یک صبحانه کامل بر بدن زدی!

حالا آمدی و پشت میزت نشستی یا روی زمین دراز کشیدی تا درس امروزت را بخوانی،

اصلا این درس برایت جذابیتی ندارد و از آن فرار هستی!

یک خط دو خط یا یک صفحه را می خوانی و حوصله ات سر می رود،

چشمانت به پنجره خیره می شود، نور خورشید را احساس می کنی و گوش هایت هزاران صدای زیبای دیگر را می شنود. 🙂

جالب است قبلا اصلا نور خورشید را احساس نمی کردی و صداهای زیبای طبیعت را نمی شنیدی!

ولی الان دوست داری کتاب را به گوشه ای پرت کنی و به چند تا از دوستانت زنگ بزنی.

دوست نداری این طبیعت زیبا را از دست بدهی!

اینجا دو حالت برایت اتفاق می افتد:

یا آگاهانه اراده قوی خودت را کنترل می کنی

یا ناآگاهانه هیولای قوی اراده خودت را بیدار می کنی

ذهن تو سختی ها را دوست ندارد و لذت های زودهنگام را می خواهد.

گفتگوی ذهنی حالت اول

می گویی گور بابای درس و مشق!

و اراده قوی خودت را برمی داری به سمت دوستانت حرکت می کنی تا با آن ها خوش بگذرانی.

یعنی کم کم هیولای اراده خودت را بیدار می کنی و او دیوانه وار می خواهد لذت ببرد و لذت ببرد!

دیگر نمی توانی این هیولای بیدار شده را رام کنی چون کنترل ذهن و اراده تو را در دست می گیرد.

و بعد از چند سال به جایی می رسی که فقط حسرت می خوری و به دیگران حسادت می کنی.

گفتگوی ذهنی حالت دوم

می گویی گور بابای لذت زودگذر!

و به صورت آگاهانه اراده قوی خودت را در مسیر درست یعنی همان درس خواندن به کار می گیری.

در برابر هیولای اراده مقاومت می کنی و می گویی امتحانات نزدیک است،

و اگر الان تلاش نکند و سختی نکشد در آینده نمی تواند به لذت های عمیق و طولانی دست پیدا کند،

و همیشه باید با سختی و بدبختی زندگی کند و رنج و عذاب را تحمل کند.

دو پایگاه سری ذهن

در ذهن تو دو پایگاه سری وجود دارد که به تو دستور می دهد چه کارهایی را انجام دهی،

و تو به آن ها گوش می کنی!

یعنی خودت انتخاب می کنی که کدام یک به تو دستور بدهد:

ذهن خودآگاه یا ذهن ناخودآگاه

در واقع هر دو یعنی هم اراده قوی و هم هیولای آن در پایگاه های سری ذهن تو قرار دارند.

و تو می توانی همه کارهایت را به دستور ذهن خودآگاه یا شعور اراده انجام دهی.

یا می توانی همه کارهایت را به دستور ذهن ناخودآگاه یا هیولای اراده انجام دهی.

یعنی هیولای اراده تو اراده قوی دارد و توسط ذهن ناخودآگاه کنترل می شود،

و دوست دارد کارهایی را انجام دهد که از نظر تو کاملا غیرارادی است و تو فکر می کنی هیچ کنترلی روی آن ها نداری.

ولی اصلا اینطور نیست!

و تو به صورت ارادی پایگاه خودآگاه را ترک می کنی و به پایگاه ناخودآگاه پناه می بری!

نفوذ به پایگاه سری ذهن ناخودآگاه!

تو می توانی با نفوذ به ذهن ناخودآگاه خودت و برقرار کردن امنیت آن خیلی راحت اراده قوی خودت را کنترل کنی تا به هیولای رام نشدنی تبدیل نشود.

چه جالب پس ذهن ناخودآگاه تو بد نیست!

با تبدیل شدن به هیولا و بدست گرفتن کنترل اراده قوی یعنی همان ذهن آگاهانه، می خواهد امنیت تو را حفظ کند.

ذهن ناخودآگاه می خواهد از تو حمایت کند

چون فکر می کند جان تو با تحمل سختی ها به خطر می افتد!

حالا چطور می توانی با پایگاه ذهن آگاهانه خودت آرامش را به پایگاه ذهن ناخودآگاه خودت برگردانی؟

یک سری انگیزه های درونی و بیرونی وجود دارند که حواس تو را پرت می کنند،

یعنی قدرت ذهن خودآگاه تو را می گیرند و تو را وادار می کنند تا از قدرت ذهن ناخودآگاه خودت استفاده کنی.

این انگیزه ها انرژی جسم و ذهن تو را تخلیه می کنند و انرژی هیولای اراده را بیشتر می کنند.

کنترل انگیزه های درونی

انگیزه های درونی تو خیلی خیلی زیاد هستند و

تو با کوه احساسات خودت طرف هستی

ولی من سه مورد از مهمترین انگیزه های درونی تو که انرژی تو را خالی می کنند، می گویم.

۱- حرف زدن زیاد

فرقی نمی کند، آدم هایی که درون گرا یا برون گرا هستند همیشه می خواهند حرف بزنند و اظهارنظر کنند!

سکوت و خاموشی را تمرین کن

اگر مثلا از جایی به تو خبری رسید، فوری گوشی موبایل یا تلفن را برندار که بخواهی گزارش بدهی،

تصور کن با این کار انرژی اراده تو خالی می شود و دوباره به سختی باید آن را پُر کنی.

احساساتی نشو و انرژی اراده خودت را نگه دار!

مخصوصاً اگر قرار است با این گفتگو یاد حرف های ناراحت کننده و احساسات بد گذشته بیفتی.

• • به هر حرفی واکنش نشان نده،
  • به چیزهای کوچک اهمیت نده،
  • به کارهای قبلی خودت فکر نکن،
  • رفتار مردم را زیر ذره بین قرار نده،
  • نگو اگر حرف نزنم می گویند من ترسیدم!

اصلا منظورم این نیست که با هیچ کس معاشرت نکنی و کُنج تنهایی را انتخاب کنی.

فقط حرف ها و کارهایی که ذهن تو و دیگران را بهم می ریزد و آرامش تان را از بین می برد و تنش ایجاد می کند را نزن و انجام نده.

ولی اگر دیدی مجبوری که حرف بزنی،

از طریق ذهن ناخودآگاهت حرف نزن، هیولای درونت را بیدار نکن!

و از سلاح های پایگاه ذهن ناخودآگاهت برای منهدم کردن خودت و دیگران استفاده نکن.

با هیجان و جوش زدن زیاد حرف نزن

اول در ذهنت کمی فکر کن و بعد از جسمت حرف بزن

چون بحث کردن های الکی انرژی تو را هدر می دهد و حرف های تو هیچ اثری نخواهد داشت.

حتی اگر حرف هایت درست و منطقی باشد و حق کاملا با تو باشد!

هیچ کس به حرف های آدمی که با حرص و جوش حرف می زند گوش نمی کند و اهمیتی نمی دهد.

گوش هایت را برای گوش دادن تقویت کن.

اجازه نده تا دیگران عمداً تو را به حرف زدن مجبور کنند و از ناراحتی تو لذت ببرند.

به آرامی گوش کن و اگر لازم شد به آرامی جواب بده.

ولی اگر آدم پرُ چانه ای خواست گوش هایت را دربست کرایه کند،

وانمود کن که به حرف هایش علاقه داری و بگذار انرژی خودش را هدر بدهد،

ولی تو انرژی خودت را حفظ کن تا انرژی اراده قوی ات به هدر نرود و بتوانی هیولای اراده را کنترل کنی.

۲- تاییدیه گرفتن

من، تو و دیگران ذاتاً

دوست داریم که در کوچکترین فرصتی خودنمایی کنیم،

دوست داریم خودمان را برتر نشان دهیم،

دوست داریم همه به حرف هایمان گوش کنند،

فکر می کنیم که فقط حرف های ما درست است،

دوست داریم که همه ما را تایید کنند،

و تمام تلاش مان را می کنیم تا دیگران ما را تایید کنند و اگر این کار را نکنند به هیولای درون مان به جنگ با آنان می رویم تا آن ها را در نطفه خفه کنیم!

اگر خوب به دوروبرت نگاه کنی متوجه می شوی که چقدر در معاشرت با دیگران تشنه تاییدیه گرفتن از دیگران هستی.

خُب این تشنگی بیش از حد انرژی تو را خالی می کند و برای انجام دادن کارهای مهمتر خودت دیگر انرژی نداری و کنترل اراده خودت را از دست می دهی.

۳- از کوره در رفتن

بعضی وقت ها برایت پیش آمده که ناگهان از کوره در رفتی و کاری را کردی که نباید می کردی و بعدش از کاری که کردی پشیمان شدی.

اگر دوست داری با شدیدترین تحریک ها، زود از کوره در نروی و عصبانی نشوی،

و با خونسردی تمام انرژی خودت را حفظ کنی،

جلوی اولین حرکت کوچک خودت را بگیر!

اولین حرکت در ذهن تو اتفاق می افتد و پایگاه سری ذهن ناخودآگاه احساساتی می شود و خودش را تجهیز می کند تا حمله کند!

تو بلافاصله از ذهن خودآگاه و شعور خودت کمک بگیر

و به ذهن ناخودآگاه بگو من در امنیت کامل هستم و هیچ خطری مرا تهدید نمی کند.

نگذار تا بقیه هیولای درون تو یعنی اراده قوی تو برای جنگیدن و بحث های الکی کردن را ببینند،

چون آن ها هم با هیولای خودشان به جنگ با تو می آیند.

تمرین کن که بی خیال و بی تفاوت از کنار حرف ها عبور کنی

کنترل انگیزه های بیرونی

انگیزه های درونی با ذهن ما سروکار داشتند و کنترل اراده مان را بدست می گرفتند،

ولی انگیزه های بیرونی با حواس پنجگانه ما یعنی جسم ما سروکار دارند.

وقتی حواس پنجگانه تو درگیر می شود باز هم سیگنال هایی به ذهن تو فرستاده می شود و بازهم ذهن تو درگیر می شود.

این حواس پنجگانه می تواند انرژی اراده قوی تو را بگیرد و ذهن خودآگاه تو را خاموش کند،

در عوض ذهن ناخودآگاه تو را بیدار می کند و به هیولای اراده تو انرژی زیادی می دهد.

۱- حس بینایی

چیزهایی که می بینیی مثل ظاهر آدم های اطراف، اشیا، کفپوش ها، کاغذهای دیواری، ساعت مچی یک خانم، مدل لباس پوشیدن جنس مخالف، تابلو فرش های گران قیمت و هر چیز دیگری که از طریق چشم های تو وارد ذهن تو می شوند.

اگر تصادفی ببینی یکدفعه غریزه تو که همان هیولای ذهن ناخودآگاه توست احساس خطر می کند و با دردناک نشان دادن آن تصادف تو را ناراحت می کند و انرژی تو را از بین می برد.

تمرین کن تا هر چیزی را نبینی و اگر دیدی دوباره به صورت خودآگاه آن را نبینی.

۲- حس شنوایی

موقع درس خواندن یکدفعه صدای زیبای گنجشک ها را می شنوی و به پنجره خیره می شوی،

صداهای ناهنجار، ناگهانی و غیرمنتظره یکدفعه مدل چهره تو را عوض می کند و تو را از جایت بلند می کند تا دنبال آن صدا بگردی،

سروصدای بوق ماشین ها در کوچه ها و خیابان ها،

صدای ناگهانی زنگ خانه یا تلفن یا موبایل تو،

همه و همه حواس تو را پرت می کنند و نمی گذارند کارهایی که شروع کرده بودی را تمام کنی.

تمرین کن تا با شنیدن این صداها سر خودت را برنگردانی و حداقل چند ثانیه تا چند دقیقه صبر کنی.

۳- حس بویایی

وقتی بوهای عجیب و غریب به دماغ تو می خورد، ناخوآگاه بلند می شوی و بو را دنبال می کنی تا مطمئن شوی تو را از پا در نمی آورد!

اگر واقعا بوی نامطبوعی بود سعی کن از منبع بوی زننده دور شوی و به کار خودت ادامه دهی.

ذهن تو تمام بوها را می شناسد! پس لازم نیست با استشمام بوی غذا مثلا قرمه سبزی یا بوی عطر زنانه بلند شوی و دنبال بو بگردی.

در محیط کار و زندگی خودت هم سعی کن تا یک بوی متعادل ایجاد کنی.

مثلا اگر کیسه سطل زباله خانه را سه روز است که بیرون نگذاشتی تا شهرداری آن را ببرد،

خُب بوی گند آن تو را خفه می کند و هر چقدر انرژی بگذاری آن را هدر داده ای.

۴- حس چشایی

بعضی وقت ها با چشیدن یا نوشیدن یا خوردن یک چیز احساس تو تحریک می شود و پیام هایی به ذهن تو ارسال می شود.

مثلا کسانی که الکل یا شراب یا یک غذای بدمزه می خورند یا قلیان و سیگار می کشند،

ذهن ناخودآگاه شان به هیولای اراده شان فرمان می دهد تا جلوی حرکت اراده قوی و ذهن خودآگاه را بگیرد.

اگر غذای بدمزه ای باشد دیگر اجازه نمی دهد تو آن غذا را بار دیگر بچشی،

اگر مزه خوبی به تو بدهد، حس خوبی می گیری و دوباره اگر خودت هم بخواهی خیلی سخت می توانی جلوی آن را بگیری!

۵- حس لامسه

لمس کردن بعضی از چیزها به تو حس بدی می دهد و ذهن تو را درگیر می کند.

مثلا اگر موقعی که روی مبل دراز کشیدی و داری استراحت می کنی ناگهان احساس کردی جانوری روی بدن تو راه می رود،

حس لامسه تو فعال می شود و انرژی زیادی می گذارد تا بفهمد آن چیست؟

البته قبلش احساس خطر می کند و وحشت زده می شود.

خلاصه اینکه

اراده قوی خودت را با ذهن خودآگاه خودت کنترل کن

و نگذار ذهن ناخودآگاه تو هیولای رام نشدنی اراده تو را بیدار کند.

از تو بی نهایت ممنونم که وقت ارزشمندت را در اختیار من قرار دادی.